Μιρό, Γκαμπριέλ

(Gabriel Miro, Αλικάντε 1879 – Μαδρίτη 1930). Ισπανός συγγραφέας. Έζησε τον περισσότερο καιρό απομονωμένος στη γενέτειρα επαρχία του. Περιέγραψε άψογα τα ανατολικά τοπία της πατρίδας του, κατάμεστα από χρώματα και αρώματα, στα καλύτερα μυθιστορήματα και διηγήματα του: Τα κεράσια του νεκροταφείου (Las cerezas del cementerio, 1910), Το βιβλίο του Σιγκουένθα (Libro de Singuenza, 1917), Ο κοιμισμένος καπνός (El humo dormido, 1919), Ο λεπρός επίσκοπος (El obispo leproso, 1925) και Χρόνια και ενώσεις (Anos y leguas, 1928). Ο Μ. προσπαθούσε περισσότερο v’ αποδώσει μια ατμόσφαιρα και τη φανταστική μεταγραφή της μοναξιάς του ατόμου, παρά να αφηγηθεί γεγονότα ή να ζωντανέψει χαρακτήρες. Στα πιο καθαρά αυτοβιογραφικά βιβλία του και στις περιπλανήσεις του άλλου του εγώ, του Σιγκουένθα, ο Μ. εξέφρασε πειστικά κυρίως την παρακμιακή διάθεση του λυκόφωτος (crepusculum), σπρωγμένος έως τη γλυκιά αβουλία και τον πεσιμισμό, για τον οποίο τον συνέκριναν με τους μεγαλύτερους συγγραφείς της γενιάς του ‘98.